Sympathy for the devil
mick jagger
Sympathy for the Devil is één van de weinige nummers van de Rolling Stones die Mick Jagger alléén geschreven heeft, zonder de hulp van zijn maatje Keith Richard. Aanvankelijk zei hij dat het gebaseerd was op een gedicht van Baudelaire. In latere verklaringen luidde het echter dat hij zijn inspiratie gevonden had bij The Master and Margarita, dat hij van Marianne Faithfull cadeau zou gekregen hebben. Niet onmogelijk, wanneer je weet dat in 1967 - één jaar vóór het uitbrengen van Sympathy for the Devil - een nieuwe Engelse vertaling van de roman, gemaakt door Michael Glenny, was uitgebracht. Net zoals in het boek danst Satan in de song een vrolijke overwinningsdans, op de ruïnes van de menselijke beschaving
Hoe de song ontstond kan je zien in de film One Plus One die Jean-Luc Godard maakte in 1968 tijdens de opnames van Sympathy for the Devil. Het groeiproces van de song wordt er getoond in combinatie met eigenzinnige beelden van onder meer een Black Power demonstratie en een interview met Eve Democracy. We zien het ontstaan van Sympathy for the Devil, dat begint als een melodieus, bijna lieflijk popliedje, dan een bluesy wending krijgt en uiteindelijk op een sambaritme een opzwepend, dreigend nummer wordt.